Definicja ustawowa określa stan epidemii jako sytuację prawną, która jest wprowadzana na danym obszarze w związku z wystąpieniem epidemii. Celem wprowadzenia takiego stanu jest podjęcie określonych w ustawie działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych dla zminimalizowania skutków epidemii.
Stan epidemii ogłaszany i odwoływany jest w drodze rozporządzenia: 1. ministra właściwego do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego, pod warunkiem że epidemia występuje na obszarze więcej niż jednego województwa lub 2. wojewody na wniosek państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego na obszarze województwa lub jego części. W rozporządzeniu mogą pojawić się określone ograniczenia, obowiązki i nakazy. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Ustawa określa sposób postępowania, gdy stan epidemii ma charakter i rozmiary przekraczające możliwości działania właściwych organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego. W sytuacji takiej Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia określić: zagrożony obszar wraz ze wskazaniem rodzaju strefy, na którym wystąpił stan epidemii oraz rodzaj stosowanych rozwiązań.
Epidemia ma miejsce wówczas, gdy na danym obszarze wystąpią zakażenia lub zachorowania na chorobę zakaźną w liczbie wyraźnie większej niż we wcześniejszym okresie albo wystąpią zakażenia lub choroby zakaźne dotychczas niewystępujące.
Na przestrzeni dziejów występowały epidemie, o których wzmianki do dziś budzą w ludziach grozę. Rozprzestrzeniały się na różnych kontynentach. Dziesiątkowały ludność, wpływały na upadek dawnych imperiów i wynik wojen, zmieniały układ sił, powodowały zniknięcie kultur. Do najbardziej znanych należą epidemia dżumy, ospy prawdziwej, cholery. Miały one poważne, długofalowe skutki.
Joanna Orda
źródło: Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
fot. CC0
