W 1918 roku procedurę karną na ziemiach polskich regulowały trzy kodeksy postępowania karnego: austriacki kodeks postępowania karnego z dnia 23 maja 1873 roku, niemiecki kodeks postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 roku i rosyjska ustawa postępowania sądowego karnego z dnia 20 listopada 1864 r. Kodeksy te utraciły moc z chwilą wejścia w życie polskiego kodeksu postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r., obowiązującego na terytorium całego państwa. Kodeks składał się z przepisów ogólnych i 11 ksiąg, podzielonych na działy i rozdziały oraz 652 artykułów. O kodeksie postępowania karnego z 1928 roku można przeczytać tutaj.
Kodeks postępowania karnego z 1928 roku uchylono w 1983 roku, czyli po 55 latach. Został zastąpiony kodeksem postępowania karnego z dnia 19 kwietnia 1969 r. Kodeks ten składał się z 14 działów, 62 rozdziałów i 592 artykułów. O kodeksie postępowania karnego z 1969 roku można przeczytać tutaj. Kodeks obowiązywał do 1998 roku, czyli 28 lat.
Kodeks postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 roku, który obowiązuje do dziś, składa się z 15 działów, podzielonych na rozdziały i 673 artykułów (artykuły 674-682 zostały uchylone). Był wielokrotnie nowelizowany. Wydano do niego 130 aktów wykonawczych i 144 akty zmieniające (ustawy i wyroki Trybunału Konstytucyjnego). Według przepisów kodeksu toczy się postępowanie karne w sprawach należących do właściwości sądów.
Spośród wymienionych polskich kodeksów postępowania karnego najdłużej obowiązywał kodeks z 1928 roku.
Joanna Orda
fot. CC0
