Kodeks postępowania karnego z 1928 roku składał się z przepisów ogólnych i 11 ksiąg, podzielonych na działy i rozdziały. Zawierał 652 artykuły. Regulował polskie postępowanie karne. Obowiązywał od 1 lipca 1928 roku. Uchylony został 12 maja 1983 roku. Organem wydającym był Prezydent Rzeczypospolitej, którym natenczas był Ignacy Mościcki. Do kodeksu postępowania karnego z 1928 roku wydane zostały 53 akty wykonawcze (zarządzenie i rozporządzenia).
Na podstawie kodeksu postępowania karnego z 1928 roku toczyły się postępowania w sprawach o przestępstwa, należące do właściwości sądów powszechnych. Postępowanie wszczynał sąd na żądanie uprawnionego oskarżyciela. Jeżeli szczególny przepis ustawy wymagał zezwolenia na ściganie określonej osoby, oskarżyciel winien był je uzyskać. W razie śmierci oskarżonego, przedawnienia lub innej okoliczności wyłączającej ściganie sąd nie wszczynał postępowania, a wszczęte umarzał. Sąd mógł też umorzyć postępowanie za zgodą oskarżyciela, jeżeli najwyższa kara, grożąca oskarżonemu nie przekraczała jednego roku pozbawienia wolności i musiałaby z mocy ustawy ulec pochłonięciu przez karę już prawomocnie orzeczoną. Sąd karny samodzielnie rozstrzygał wszelkie zagadnienia prawne, które wynikły w toku postępowania i nie był związany orzeczeniem innego sądu lub urzędu. Wszystkie władze, które zostały powołane do udziału w dochodzeniu i ściganiu przestępstw, miały obowiązek uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno za oskarżonym, jak i przeciw niemu. Sędziowie orzekali na mocy przekonania, opartego na swobodnej ocenie dowodów.
W kodeksie znalazły się regulacje, dotyczące zakresu działania sądów, wyłączenia sędziego, orzeczeń i zarządzeń, stron, obrońców i pełnomocników, dowodów, zapobiegania uchylaniu się od sądu, przepisów porządkowych, postępowania przygotowawczego, postępowania przed sądem pierwszej instancji, przed sądem przysięgłych i przed sądem grodzkim, środków odwoławczych, postępowania wykonawczego, kosztów sądowych i postępowań szczególnych.
Kodeks postępowania karnego z 1928 roku był rezultatem prac Komisji Kodyfikacyjnej. Za autora projektu uważa się Edmunda Krzymuskiego. Kodeks odpowiadał nowoczesnym standardom procesu karnego.
Joanna Orda
