Konwencja Bońska

Stado zebr, wędrujących po bezkresnej sawannie, to niezapomniany widok.

Zebry jako zwierzęta migrujące objęte są ochroną, wynikającą z postanowień konwencji bońskiej.

Konwencja o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, tak zwana konwencja bońska, została sporządzona dnia 23 czerwca 1979 roku w Bonn. Oryginał konwencji został sporządzony w językach angielskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim i hiszpańskim. Każda wersja językowa jest jednakowo autentyczna. Przygotowana została również oficjalna wersja konwencji w językach arabskim i chińskim. Polska jest stroną konwencji od 1996 roku.

Zgodnie z postanowieniami konwencji gatunkiem wędrownym jest „cała populacja lub jakakolwiek geograficznie odrębna część populacji dowolnego gatunku lub niższej kategorii taksonomicznej dzikich zwierząt, którego znaczna część osobników w sposób cykliczny i możliwy do przewidzenia przekracza jedną lub kilka granic jurysdykcji państwowej”.

Konwencja posiada dwa załączniki, które obejmują „zagrożone gatunki wędrowne” oraz „gatunki wędrowne posiadające nieodpowiedni status ochronny, co do których istnieje potrzeba zawarcia międzynarodowych porozumień w celu ich ochrony i gospodarowania nimi, jak również te, których status ochronny mógłby stać się bardziej sprzyjający w wyniku współpracy międzynarodowej, nawiązanej poprzez porozumienia międzynarodowe”.

Ponadto konwencja zawiera postanowienia, dotyczące: depozytariusza; wytycznych do porozumień; państw terytorium występowania gatunków wędrownych wymienionych w załącznikach; wpływu na konwencje międzynarodowe i inne akty prawne; rozstrzygania sporów pomiędzy dwiema lub więcej stronami konwencji, dotyczących interpretacji lub stosowania postanowień konwencji; zastrzeżeń ogólnych i szczegółowych; podpisania konwencji; ratyfikacji, przyjęcia i zatwierdzenia konwencji; zmian w konwencji i załącznikach; przystąpienia do konwencji wszystkich państw i regionalnych organizacji integracji gospodarczej niebędących sygnatariuszami; wejścia w życie konwencji; wypowiedzenia konwencji.

Organem decyzyjnym konwencji jest Konferencja Stron, zaś organem doradczym w sprawach naukowych – Rada Naukowa.

Joanna Orda

Przeczytaj również: Konwencja Waszyngtońska

Źródło: Konwencja o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, https://eur-lex.europa.eu.

Cele postępowania karnego

Jakie są cele postępowania karnego w zamierzeniu prawodawcy?

Zgodnie z obowiązującym kodeksem postępowania karnego do celów tych należą: 1) wykrycie i pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sprawcy przestępstwa oraz uchronienie osoby niewinnej przed poniesieniem tej odpowiedzialności; 2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięcie zadań postępowania karnego w zwalczaniu przestępstw i zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego; 3) uwzględnienie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego przy jednoczesnym poszanowaniu jego godności; 4) rozstrzygnięcie sprawy w rozsądnym terminie.

Kodeks postępowania karnego z 1969 roku wśród celów postępowania karnego wymieniał: 1) wykrycie i pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sprawcy przestępstwa oraz uchronienie osoby niewinnej przed poniesieniem tej odpowiedzialności; 2) ustalenia faktyczne odpowiadające prawdzie jako podstawa wszelkich rozstrzygnięć; 3) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięcie zadań postępowania karnego w zwalczaniu przestępstw i zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. Natomiast kodeks postępowania karnego z 1928 roku nie określał celów postępowania karnego.

Joanna Orda

 Przeczytaj również: Kodeksy postępowania karnego na ziemiach polskich od 1918 roku do dziś